NIEUWSBERICHT
Onzichtbaar
Irma Malcorps is moeder van een zoon van 11 met diabetes type 1, die de diagnose kreeg toen hij 8 jaar was. Regelmatig vertelt ze hier verhalen over de impact van diabetes type 1 op hun leven.
Terwijl de hele wereld slaapt, ben jij weer wakker door een hypo. Het is een pittige en je voelt je echt niet lekker. “Mam ik voel me zo anders dan normaal, ik voel me niet lekker.” In gedachten vraag ik mezelf af of jij nog wel weet hoe dat moet voelen: normaal. Je had zelf al gemeten en toen de meter 2.3 aangaf heb je zelf je pomp uitgezet en dextro genomen. Je bleef je alleen slecht voelen en besloot toen toch maar even naar ons toe te komen.
Daar staan we weer middenin de nacht
We schrikken wakker en snel leg ik je neer in ons bed. Je ogen vallen dicht en je ziet er niet best uit. Zachtjes fluister je dat je het zo warm hebt, maar ik voel alleen maar een klam koud lijfje. Snel loop ik naar beneden om een glas zoete siroop. Terwijl ik de kraan laat lopen voel ik de koude vloer onder mijn voeten. Daar staan we weer middenin de nacht....zo stil alsof het lijkt of iedereen slaapt behalve wij! Als ik boven kom lig jij nog altijd met je ogen dicht....nog steeds zonder dekens om je heen omdat je het warm blijft houden. Je drinkt de siroop snel leeg en ondertussen maak ik je prikset klaar... Gelukkig is je bloedsuiker aan het stijgen maar hij is nog steeds te laag. Je mompelt af en toe wat en zegt dat je je zo rot voelt. We blijven een poosje zo zitten en wat later vertel je dat je droomde over dat je laag zat en dat het allemaal heel raar was. Toen werd je gelukkig wakker! Ik ben zo blij dat je tot op heden altijd wakker bent geworden van een hypo en dat je het dus goed aanvoelt. Ondertussen hebben we weer gemeten en zit je weer goed....nu maar proberen wat te slapen en de wekker zetten over een uurtje.
Vergeten te bolussen
Terwijl jij weer in je eigen bed ligt, zie ik een wikkel van een koek liggen op de grond en je zegt dat je die ook nog hebt gegeten na de dextro omdat je je slecht bleef voelen. Zodra we allemaal weer warm in ons bedje liggen en ik bijna in slaap val bedenk ik me plots dat je nu dus een koek op hebt en een glas siroop extra bovenop de dextro....dat is eigenlijk best veel na een hypo en zeker ook nog zonder insuline er voor te geven. Weer sta ik naast m’n bed en maak ik jou weer wakker. "Lieverd, we zijn vergeten te bolussen voor je koek en siroop." Hierna zetten we na een uur weer de wekker en zodra ik je wakker maak zeg jij “mam ik wil zo graag slapen, ik ben zo moe”. Ik zucht en geef je een aai over je bol “ja schat ik begrijp het, maar dit is de laatste keer voor vannacht denk ik!”. Gelukkig zit je keurig qua bloedsuikers en je slaapt alweer voordat ik de slaapkamer uitloop.
Diabetes: vaak zo onzichtbaar...
De volgende morgen lig je nog in diepe slaap en krijg ik je moeilijk uit bed. Toch wil je persé naar school, want je wilt niet anders zijn dan de anderen. Als je op je fiets wegrijdt naar school kijk ik tot ik je niet meer kan zien.... Niemand weet van deze (weer) rommelige nacht.... Behalve wij....
Diabetes: het is vaak zo onzichtbaar en niet alleen overdag!
Eerdere blogs van Irma:
Een wenspijl voor stabiele bloedsuikers
Een flinke correctie
Tussen twee vuren: opvoeden met diabetes
Een doorwaakte nacht met diabetes
Ik heb een kind met diabetes
Over Diabeter:
Wij zijn een gespecialiseerd behandelcentrum voor type 1 diabetes met vestigingen in Rotterdam, Schiphol, Deventer, Groningen en Veldhoven. Onze missie voor onze meer dan 2200 (jonge) patiënten met diabetes type 1 is: een toekomst zonder diabetescomplicaties. Alles in Diabeter staat in dienst van deze missie: onze gespecialiseerde artsen en diabetesverpleegkundigen, onze ehealth, onze 24/7 bereikbaarheid en onze research.
--> Meer van onze diëtisten:
