Diabeter

Ciska Niesing (19) schreef eerder een van de winnende verhalen in onze blogwedstrijd over leven met diabetes. Dit is haar tweede inzending. 

Na 7 jaar diabetes zou je kunnen verwachten dat je diabetes wel snapt. Altijd je prikker mee, spuiten mee, genoeg naalden, genoeg teststrips en genoeg dextro. Ik heb dat ook altijd mee, maar op die dag van mijn examen Nederlands besloot ik het eens anders te doen. Voordat ik wegging had ik nog even mijn tas gecontroleerd. Schoolopdrachten check, legitimatie check, prikker check, spuiten check, dextro... Ach dextro zal er vast wel inzitten, het slingert altijd rond, ik moet nu echt gaan.

Pudding

Ik rij naar mijn school toe en ik merk het als ik uit de auto stap. Mijn benen voelen een beetje als pudding, mijn lippen tintelen een beetje en ik voel me sloom. Ik loop toch stevig door naar mijn school, aangezien ik niet te laat bij mijn examen wil komen. In de aula check ik mijn tas. Schoolopdrachten, pen, prikker, naalden, geen dextro...! Ik controleer elk mogelijk vakje, maar geen dextro. Ik prik voor de zekerheid in mijn vinger, want wie weet praat ik me deze hypo wel aan. Er verschijnt een oranje 3.3 op het scherm. Ik heb geen dextro… ik heb geen eten mee...  ik ga mijn examen verprutsen!

Eén ding kan ik je vertellen… van hypo’s word je eigenwijs. Ik wil geen chocolade eten, ik wil geen broodje kopen want ik had net geluncht, snoep hoefde ik ook niet. Ik wil gewoon mijn dextro, wel citroensmaak want de rest vind ik niet te eten. Ik loop maar naar het koffie-apparaat. Ik druk het knopje suiker in zodat die op zijn hoogst staat en dan vervolgens op cappuccino met suiker. Ik gooi er nog een zakje suiker bij. Hoppakkee, ook weer opgelost!

Dansende letters...

Nederlands examen en hypo’s gaan niet samen. Het eerste halfuur is er niks aan de hand, maar dan wordt het moeilijk. Ik kan mijn concentratie er niet meer bij houden en de letters beginnen steeds meer te dansen. Toen ik bij het luistergedeelte aankwam, werd het nog moeilijker. Ik moest luisteren naar een gesprek dat ik me toch een partij saai vond. Er speelt een liedje af in mijn hoofd, zo’n liedje dat je hoort als je in de wacht staat aan de telefoon. Wacht,waar heeft die man het nou weer over? Ik snap deze vraag niet hoor?  Wacht .. hebben deze gesprekken een verband met elkaar?  Dit ging zo mijn hele examen door.  Ik verzon allerlei verhalen en deuntjes in mijn hoofd, de letters dansten op miijn scherm en ik voelde me verdrietig.

Na twee uur was ik klaar en liep ik naar buiten. Het voelt alsof ik niet helemaal meer in de realiteit ben, alsof ik aan het dromen ben. Ik moet toegeven dat deze status niet heel vervelend is, maar het voelt wel vreemd.  Ik loop terug naar mijn auto en koop bij de supermarkt eerst nog wat te eten. 

Lekker bezig weer Ciska …  je bent ook wel echt een idioot om je dextro niet mee te nemen.  Hoe lang heb je nou diabetes?!  Prutser. 
 

Ciska's eerste blog maakte veel reacties los. Je leest hem hier: Ik heb last van diabetes.
 

Over Diabeter: wij zijn een gespecialiseerd behandelcentrum voor type 1 diabetes en hebben vestigingen in heel Nederland, te weten in Rotterdam, Schiphol, Deventer, Groningen en Veldhoven. Hier kun je lezen wat de ruim 2000 (jonge) mensen met diabetes die bij ons onder behandeling zijn over ons vertellen.