NIEUWSBERICHT
Een mooi team
Irma Malcorps is moeder van een zoon van 12 met diabetes type 1, die de diagnose kreeg toen hij 8 jaar was. Regelmatig vertelt ze hier verhalen over de impact van diabetes type 1 op hun leven.
We zitten aan een ontbijt in een hotel. Jij zit tegenover mij en zegt dat je je (nog steeds) niet lekker voelt. Je was vroeg in de morgen wakker geworden vanwege een te hoge bloedsuiker en hebt toen gelijk een correctie gegeven. Deze is blijkbaar teveel geweest, want net voor we naar de ontbijtzaal willen gaan voel jij je benen trillen door een hypo. Vlug neem je wat dextro’s en zet je je insulinepomp uit. Meestal krijg je na een lage bloedsuiker wel trek in eten, maar dit keer dus niet.
Een heftige hypo
Terwijl ik een broodje smeer voor je broertje, word jij steeds bleker en het zweet breekt je uit. Ik ga naast je zitten en vraag of je terug naar de kamer wilt. We pakken nog wat dextro voor je, maar je hebt moeite om ze weg te krijgen. Dan voel jij je nog beroerder worden. Even ben ik bezig met de mensen om ons heen en dat het wel heel vervelend zou zijn als je hier zou moeten spugen. We besluiten snel naar het toilet te gaan, maar als we langs de tafels lopen zak je door je benen. Je vader en ik kunnen je nog net opvangen en ondersteunen je verder naar de trap. Het toilet is een verdieping lager en een lift kunnen we niet zo snel vinden.
Als we halverwege de trap zijn, gaat het niet meer en je laat jezelf zakken. Je voelt je licht in je hoofd worden en druppels zweet lopen langs je witte gezicht, je ogen kijken wazig en zijn omringd door donkere kringen. Zelfs je lippen hebben de kleur van je gelaat gekregen en je haren zijn doordrenkt van het zweet. Met mijn armen om je heen ga ik naast je zitten en hou je stevig vast, ik voel dat ook je t-shirt helemaal nat is van het zweet.
Niet wegzakken!
Er spookt van alles door m’n hoofd en hotelpersoneel vraagt of ze iets kunnen betekenen. Het enige wat ik wil is dat jij niet weg zakt en ik blijf maar tegen je praten en met mijn handen door je natte haren heen gaan. Jij zit onderuit gezakt en ik krijg amper nog contact met je, alles kost je teveel moeite. Je vader is inmiddels je prikset gaan halen. In mijn hoofd speel ik de hele film af van die ochtend: wat jouw waardes waren en wat we hebben gedaan. Je hebt op zich voldoende suikers binnen nu, het enige is dat het nu wel snel moet gaan werken.
Bleek
Gelukkig ben je aan het stijgen en na een tijdje zo te blijven zitten besluiten we terug te gaan naar de kamer. Het kost je nog steeds erg veel moeite om te lopen en als je eindelijk terug in bed ligt zie ik pas hoe bleek je ziet tussen de witte lakens. Je vader heeft een broodje met zoet gehaald voor jou. Beetje bij beetje lukt het je te eten, al kost elke hap moeite. Dan val je in slaap en na een uur word je wakker. Langzaamaan probeer je rechtop te zitten en ik zie aan je blik dat je er weer bent. Je gezicht heeft weer wat kleur gekregen en je glimlach is het mooiste cadeau van deze dag. Je broertje en zus geven je een dikke knuffel en je vader en ik hebben aan een blik genoeg om te weten dat we weer dankbaar zijn om jou zo te zien. Je zus heeft zich al die tijd ontfermd over je broertje en spelletjes met hem gedaan op haar telefoon.
Teamwork
Wat zijn we als gezin toch een mooi team. Als het erop aan komt weet iedereen zijn plekje en helpt waar hij helpen kan. Diabetes hoort nu eenmaal bij ons gezin. Het is een verlengstuk geworden van jou en ons leven en het is er altijd....... ook al zit je aan het ontbijt in een hotel met heel veel onbekende mensen om je heen.
Wij zijn een gespecialiseerd behandelcentrum voor type 1 diabetes. Onze missie voor onze meer dan 2300 patiënten met diabetes type 1 is: een toekomst zonder diabetescomplicaties. Alles in Diabeter staat in dienst van deze missie: onze gespecialiseerde artsen, onze ehealth, onze 24/7 bereikbaarheid en onze research naar diabetes type 1.
