Biomarkerstudie: verscheidenheid in beeld

NIEUWSBERICHT

22 december 2017

Over de biomarker studie hebben we regelmatig bericht. Het loopt goed, maar we hebben toch nog wel een oproep!

De stand

Eerst maar eens de stand van zaken: de studie loopt in Diabeter en het UMC Groningen. Plannen om ook een ander ziekenhuis te laten aansluiten voor nog meer (volwassen) patiënten zijn in de laatste fase.

We hebben in Rotterdam bijna de 300 deelnemers gehaald die mee zouden doen. Ook doen meer dan 100 mensen mee met de speciale milkshake test (MMTT, Mixed-meal tolerantie test). Dit onderzoek doen we nu bij mensen die tenminste 16 jaar oud zijn en tenminste 5 jaar diabetes hebben. Uiteraard hopen we dat in de toekomst uit te kunnen breiden.

De studie

In het onderzoek zijn we op zoek naar zogenaamde biomarkers, stoffen in het lichaam die ons wat vertellen over het ontstaan en het beloop van type 1 diabetes of die iets vertellen over de situatie van organen die door diabetes belaagd kunnen worden. Voorbeelden staan hieronder in het kader.

'Eigen insuline'

Nu weten we dat de meeste mensen met type 1 diabetes nog steeds een beetje eigen insuline maken. Niet alle insuline-cellen zijn dood, de meeste zijn zelfs 'ondergedoken' en in een winterslaap. Toch zien we dus soms een heel kleine hoeveelheid 'eigen-gemaakte' insuline in het bloed. Het maken daarvan, hoe weinig het ook is, heeft toch een gunstig effect op regeling. Maar het is misschien ook wel een 'biomarker' van hoeveel insuline-cellen er nog zijn. Dat is een van de onderzoeksvragen die we gaan oplossen.

Glucagon

Daarnaast wordt er onderzocht wat de rol van glucagon is. Glucagon, uit dat oranje nooddoosje, wordt ook gemaakt door de eilandjes van Langerhans. Waar insuline de glucose verlaagd, zorgt glucagon voor een verhoging. Het lastige is dat bij type 1 diabetes de insuline-aanmaak defect raakt, maar de glucagon-aanmaak niet. Nog sterker, mensen met type 1 diabetes maken eigenlijk teveel glucagon en dat verhoogt de glucose nog verder. Ook na maaltijden maken sommige mensen veel meer en dat verhoogt de glucose extra. We onderzoeken of we kunnen zien bij wie die glucagon 'storend' werkt en of we daar wat aan kunnen doen (er zijn glucagon-regelende medicijnen .

Verscheidenheid in beeld

Nog een stapje verder: belangrijk is de vraag of die glucagon ook een 'biomarker' is voor de hoeveelheid eilandjes van Langerhans bij iemand met type 1 diabetes. Dat alles meten we met een groot aantal immunologische en andere biomarkers zodat we straks een beeld hopen te hebben van iemands afweer, iemands insuline-cellen (en insuline aanmaak) en de mate van 'winterslaap' van eilandjes. Zo gaan we hopelijk te weten komen welke 'verbeterende' of genezende behandeling het beste is voor juist díe persoon. Persoonlijke geneeskunde, wordt dat wel genoemd, omdat de verscheidenheid van type 1 diabetes te groot is om een 'one-size-fits'all' behandeling te geven. Een persoonlijke behandeling en straks genezing op maat wordt dus de toekomst.